Rozdział 5

-Megg, wszystko ok ? Zbladłaś nagle, co się stało ?

-o tą kopertę poprosił mnie Thomas. Powiedział że jak ją otworzę lub ukryję to mi coś zrobi. Muszę się dowiedzieć co w niej jest ale nie mogę…

-Maggie ! Nie takie rzeczy się robiło ! Daj, zrobię to dyskretnie. Dziewczyny ! –zwróciła się do reszty – wstawcie wodę na herbatę !

-Is, nie wiem czy to dobry pomysł. Jak się dowie…

-spokojnie, nie dowie się. – odpowiedziała spokojnym głosem Isabel

Gdy para znad czajnika zaczęła się unosić podeszła z kopertą do niej. Po chwili wróciła, koperta była odklejona bez jakichkolwiek oznak ruszania.

-myślę że nie powinnam ci przeszkadzać. Musisz przeczytać jej zawartość sama. Jeżeli będziesz mnie potrzebować – mów..

Otwarłam kopertę. Widniał na niej napis „When I Die”. Stąd ten skrót. Było tam ok 10 kartek. Własnym oczom nie wierzyłam. Były wyniki testów DNA i wiele innych. Łzy płynęły po moich policzkach, Isabel spoglądała na mnie co chwilę. Nie docierało to wszystko do mnie. Poskładałam to wszystko w całość. Moja matka nie była moją matką. Mój ojciec był moim ojcem. Tak jak się domyślałam przyczyną kłótni rodziców była inna kobieta. Była to Nicole Craven. Nicole była moją matką, ona mnie urodziła. Nie miała warunków na wychowanie mnie i ojciec został ze mną sam. Poznał moją „mamę” i razem opiekowali się mną. Dlaczego ja nic o tym nie wiedziałam ? Jak mogli ? Było też zamieszczone zdjęcie Nicole. Urodę miałam zdecydowanie po niej. Wysoka, szczupła jasna brunetka.  Ojciec znęcał się nad moją „mamą” bo groziła że mi o wszystkim powie, gdyż zaczął kontaktować się z Nicole.

I tak wyglądała cała historia. Isabel usiadła obok mnie, przeglądała dokumenty i wszystko zrozumiała. Zaczęła płakać razem ze mną. Usnęłyśmy na moim łóżku, obudziłam się po godzinie zdenerwowana. Co jeśli Thomas tu wejdzie ? Zobaczy kopertę która jest otwarta. Jednak Isabel o to zadbała, ukryła wszystko gdy ja spałam.

Rano obudziłyśmy się, ważny dla nas dzień – koncert. Z rana wybrałyśmy ładne ubrania. Isabel nie pozwoliła mi iść w conversach i bluzie. Wybrała dla mnie sukienkę ściąganą w pasie i baleriny na koturnie. Nie czułam się w tym dobrze. Pozwoliła mi iść w rurkach i luźnej tunice. Sama ubrała się w sukienkę . Wyprostowałam włosy, Isabel swoje podkręciła. Wyglądałam całkiem nieźle. Musiałam nanieść makijaż na twarz żeby nie było widać sińców. Isabel wyglądała przepięknie. Gdy nadchodziła odpowiednia godzina Is weszła do walizki i pojechałyśmy na koncert. Thomas nas nie widział, był zajęty swoimi sprawami. Miałam sprzątać dopiero po koncercie, więc cały czas mogłam być przy scenie. Znalazłyśmy dobre miejsce. Słuchałyśmy koncertu, śpiewałyśmy pomimo że słowa były nam nieznane. Na koniec gość specjalny – one direction. Czytałam trochę o nich po spotkaniu menadżerów. Zaśpiewali piosenkę ”what makes you beautiful”. Przed zakończeniem musiałam iść już sprzątać. Weszłam i poczułam uderzenie w tył głowy. Obudziłam się leżąc na ziemi

-przyszłaś tu na koncert ? Bawić się ? Śpiewać ? Tańczyć ? Tu jest praca i tylko praca. – krzyczał Thomas, po czym znów mnie uderzył. Straciłam przytomność.

-Słyszysz mnie ? Obudź się. Co ci jest ? Słyszysz ? – mówił do mnie jakiś głos który był mi nieznany ale zarazem jakbym słyszała go już gdzieś. 

__________________________________________________________________

Przepraszam że taki krótki, następny będzie dłuższy. :) No i zaczną się nasi chłopcy. Wejdą w to opowiadanie mam nadzieję że sie spodoba. :) Rozdział 6 jutro, nie wiem o której godzinie. :)