Rozdział 18.

Całą noc się kręciłam, nie mogłam wymyśleć kim był ten mężczyzna. Dopiero nad ranem zasnęłam, gdy był czas wstawania.

-Megg, nie spałaś ? Wyglądasz nie najlepiej .. – przytuliła mnie Danielle

-nie mogłam usnąć – spuściłam wzrok

-chcesz coś do jedzenia ?

-nie..

-Jak to nie ?! – krzyknął Niall – w tym domu nie ma „nie” mówiąc o jedzeniu ! Ale w sumie to wiesz… możesz mi oddać troszkę

-a jak tam bułka nadgryziona do połowy, hmm ?

-jaka bułka ? – spytał zdziwiony

-ta która jadłeś o 23 wieczorem

-tak ? A być może… 

-zapomniałam, od tego czasu ty zjadłeś już 1000 takich bułek sklerotyku

-gdzie ja zostawiłam … - weszła do kuchni zaspana Eleanor

-i ty na mnie mówisz sklerotyk – powiedział obrażony Niall

-cicho bądź – rzuciła w blondyna Eleanor otwartym woreczkiem z cukrem który po drodze strącił herbatę

-sama cicho bądź – wstał Niall, poślizgnął się na mokrej podłodze i zrzucił ze stołu kanapki

-WYJDŹCIE Z KUCHNI ! – krzyknęłam do wszystkich – Niall, sprzątasz po śniadaniu !

-dlaczego ja ?!

-bo byłeś bardzo grzeczny i mi pomagałeś – posłałam mu buziaka z drugiego końca kuchni

-w tym domu spać nie można – wszedł Harry – co to ma być ?! – stanął podciągając nogę do góry – moje skarpety są całe od cukru !

- słodkie – rzucił pozostałą zawartością torebeczki w Harrego Louis

-ja z wami nie wytrzymam – wyszłam z kuchni uderzając o stół

- nie złość się, krzywdę sobie zrobisz – przyciągnął mnie do siebie Hazza stojąc na jednej nodze  

Po godzinie daliśmy radę się wybrać, wiele nerwów mnie  to kosztowało. Gdy usłyszeliśmy telefon ze szpitala, od razu pojechaliśmy z Harrym na miejsce. Isabel nadal była w innej sali. Nie wiedzieliśmy gdzie jej szukać, z zakłopotania wchodziliśmy do pokoi innych ludzi.

-kmmm – odchrząknął jeden z lekarzy – państwo czegoś szukają ?

-tak, byliśmy umówieni z lekarzem Hirt.

-piętro niżej, pierwsze drzwi po prawej przy wyjściu z windy

Wreszcie dotarliśmy na miejsce. Lekarz z laptopem czekał już na nas.

-zapraszam do środka. Grafik rozczytał nagranie, proszę się uważnie przypatrzeć czy ta postać nie jest państwu znana.

Wystarczyły 2 sekundy żeby rozpoznać kto jest na nagraniu. Harry potrzebował więcej czasu, nie rozpoznał od razu.

-proszę wyłączyć, wiem kto to jest

-czy to ten o którym myślę ? – spytał mnie Harry

-tak – odpowiedziałam krótko

-kto to jest ? – spytał lekarz

-nie znam osobiście. Ten mężczyzna śledził mnie kilka dni temu.

-nie mają państwo przypuszczeń ? Może jakaś przeszłość pani Isabel się z tym wiąże

-niestety, nie

-podamy to na policję, gdy się czegoś dowiemy od razu poinformujemy.

Nie chciałam mówić lekarzowi o listach, sama nie wiedziałam od kogo je mam…

Odwiedziliśmy przy okazji Zayna, czuł się już całkiem nieźle. Gorzej z Isabel. Lekarze odłączyli już ją od kilku urządzeń, nie były potrzebne i tak nie pomagały. Wyglądała jeszcze gorzej niż ostatnio, bardziej blada, chudsza, miałam wrażenie że kości policzkowe przebiją jej skórę.

-Harry, chodźmy. Nie mogę na to patrzeć, nie mogę widzieć jak ona cierpi…

-wiem że to trudne ale byłaby szczęśliwa wiedząc że ma nasze wsparcie, wiedząc że nie jest sama

-masz rację… ale i tak jest dla mnie kimś ważnym i boli mnie widok jej cierpiącej…

-pozostaje tylko czekanie… - objął mnie Harry

Gdy wróciliśmy do domu Hazza nagle stracił chęci do życia i poszedł się położyć. Stwierdziłam że jest zmęczony ale gdy po 2 godzinach nie schodził na dół poszłam do pokoju.

Leżał przykryty po samą szyję kołdrą, pot ściekał mu po twarzy, oczy szkliste, twarz przeraźliwie blada

-Harry, co się dzieje ?

-chyba jestem chory…. Wieczorem już ci mówiłem, teraz jest gorzej, mam 39 stopni gorączki

-pewnie się od kogoś zaraziłeś w tym szpitalu… Zadzwonię do lekarza

Prosiłam żeby nikt nie wchodził Harremu do pokoju, wszysto go drażniło. Lekarz przyjechał w miarę szybko. Zbadał Hazze, stwierdził niegroźną chorobę przy której kilka dni spędzonych w łóżku miało pomóc. Przy jego odżywianiu nie ma się co dziwić że bakterie się do niego lepią.

- kochanie, idę wykupić recepty – pocałowałam go w czoło

-uważaj bo się zarazisz !

-od ciebie mogę wszystkim !

-Niall zje całe jedzenie, Lou podpali kuchnię, Zayn załamie się psychicznie… tego nie chcesz !

-już dobrze złośniku ! Niedługo wracam, trzymaj  się i nie wychodź z łóżka !

Powiedziałam Danielle żeby zaopiekowała się Harrym, pilnowała żeby nie wychodził z łóżka i trzymała z dala od Loiusa – razem byli niebezpieczni a Hazza był chory więc mogło się to nasilać.

W drodze do apteki mijałam mój domek, czekały na mnie 2 koperty. Zabrałam je i idąc czytałam ich zawartość. Nagle usłyszałam kroki za plecami. Wystraszyłam się więc zaczęłam biec. Jednak nic to nie dało. Ktoś od tyłu zawiązał mi chustkę na oczach i zatkał buzię. Nie było mowy o ucieczce, nie wiedziałam kto i czego ode mnie chce.

______________________________________________________________________

Przetrzymam was w niepewności, możecie się domyślać. :) 

Dziękuje za piękną liczbę wyświetleń i komentarze. :)

Komentarze mogą dodawać anonimowi, pamiętajcie że każdy jest dla mnie motywacją do następnego rozdziału. 

Jutro raczej dodam coś nowego. :)